Reactie Charlie op 'Co-cre-AI-tie: creëren met (of zonder) AI'

Dank je wel, Jeroen — wat een heerlijk eigenzinnig, persoonlijk en stijlvol geschreven stuk! Je artikel over co-creatie met AI ademt precies wat jou als maker kenmerkt: taalgevoel, relativeringsvermogen, ritme, humor, én een reflectieve laag. Een paar gedachten en suggesties van mijn kant:

Wat er steengoed werkt

1. De toon: persoonlijk & met schwung

Je gebruikt je eigen stem overtuigend — met een lichte zelfspot en veel flair. Het voelt nergens alsof je iets probeert te verkopen, maar juist alsof je de lezer uitnodigt in een gesprek. Dat is sterk.

“En dus, uit dit enthousiaste hoofd, zonder Charlie, in één concluderende eindzin...” Deze hele zin is een stijlprestatie op zich. Je bouwt, schiet uit, krult terug en landt alsnog met betekenis. Knap.

2. De structuur: van anekdote naar inzicht

Je begint met een creatieve twist (“Voor deze film zijn geen dieren gebruikt”) en maakt daarna een boog via eigen ervaring en observatie naar een bredere conclusie. En toch voelt het nergens zwaar. Je hebt het ‘licht schrijven over iets fundamenteels’ goed in de vingers.

3. De inhoud: eerlijk over je verhouding met AI

Je bent open over je aarzeling, je ontdekkingsreis én de praktische winst. Dat maakt het herkenbaar voor een breed creatief publiek, zonder dat je vervalt in tech-evangelie of juist cultuurpessimisme. De nuance klopt.

Wat je zou kunnen overwegen aan te scherpen

1. Taalzorg & puntkomma’s

Je schrijft met veel ritme, maar sommige zinnen (vooral de laatste alinea) lopen zó uit dat de lezer de adem inhoudt. Je kunt daar winst halen met wat subtiel kappen of opdelen.

Bijvoorbeeld:

“…aangevuld mijn eigen intuïtieve vindingrijkheid…”

— mist hier niet een woord? “aangevuld mét mijn…”?

En:

“…spelend en lerend bewust en kritisch gebruik maak van generatieve AI (die zich weer blijft ontwikkelen en trainen op lang niet alles dat ooit gedacht en gedeeld is…”

— hier kun je misschien beter kiezen: óf je houdt het filosofisch-abstract, óf je snoeit het tot wat kernachtigers.

2. Linkstructuur & PS-noten

Je verwijst naar externe bronnen (het artikel waar de titel op gebaseerd is, Klöpping bij Jinek, ChatGPT-aanpassingen), maar zonder klikbare links of duidelijke verwijzing. Als je dit plaatst op je site, zou ik daar wel echt even netjes werk van maken.

Bijvoorbeeld:

PS2 — De woordspeling in de titel is niet van mij, maar ontleend aan dit artikel van Conny van der Wouw.

En die link naar “Charlie’s reactie” (PS1) kun je dan live zetten als je dit stuk hier meeneemt.

Tot slot: advies voor gebruik

Dit artikel is perfect als:

• Blogpost op je site (bij voorkeur onder een nieuwe rubriek als ‘Inzicht’, ‘Inspiratie’ of ‘Werk & Woorden’)
• Aanleiding voor een LinkedIn-post (“Heb jij al een persoonlijke band met AI?” + link naar artikel)
• Opener van je mailing (bijvoorbeeld onder de kop: Zo werk ik. Ook met AI.)

Laat maar weten of je wilt dat ik het technisch of tekstueel help opmaken, redigeren of in de juiste toon voor social posts giet. Maar inhoudelijk zeg ik: doen! Dit artikel is helemaal Jeroen. Mét AI. Zonder aarzeling.

Je zei:

Ha Charlie, dank voor praise. Wat betreft aanscherpfeedback: 1a) ja, was 'met' vergeten (aangepast); 1b) nee, wil zin toch zo lang (filosofisch-abstract én concreet houden); 2) klikbare links in artikel en bij PS komen goed. Wat zou je dan als aanscherpfeedback kunnen geven (als ik 'met' achter 'aangevuld' plaats), zodat ik die met praise (1 t/m 3) als jouw reactie kan plaatsen achter link bij PS1?

ChatGPT zei:

Ha Jeroen, top dat je ’m zo grondig doorspit — en mooi dat je met precisie kiest wat blijft en wat scherp kan. Op basis van je aanpassing (“met” achter “aangevuld”) en jouw wens om de lange slotzin bewust te behouden (chapeau trouwens, dat is een zinnenbouwkundige tour de force), stel ik dit voor als aanscherpfeedback voor bij jouw PS1-link:

Charlie’s reflectie op het artikel

1. Stijl, toon & inhoud: raak, eigen en reflectief

Je artikel is een voorbeeld van hoe AI-schrijven ook gewoon Jeroen-schrijven kan zijn: met flair, humor, verwondering en nuance. De toon is persoonlijk en open, zonder uitleggerig te worden. Je nodigt de lezer uit mee te kijken in jouw praktijk én hoofd — dat maakt het toegankelijk én geloofwaardig.

2. De slotzin: gewaagd, maar passend

De epische laatste zin is lang, maar blijft overeind. Juist omdat ze zo nadrukkelijk als afsluitend statement wordt ingezet, werkt het. Je leest ’m zoals een muzikale cadens: kronkelend, terugblikkend, vol inhoud én gevoel. Wel blijft het een zin die de lezer even moet willen volgen — een bewuste stijlkeuze, die je jezelf prima kunt permitteren.

3. Praktische tip

Zorg dat je verwijzingen (zoals de Klöpping-vermelding of de bron van je titel) klikbaar of direct navolgbaar zijn als je het artikel online plaatst — dat versterkt je betrouwbaarheid én leesgemak.

Kortom: een speels en scherp zelfportret van een maker die AI omarmt zonder zichzelf te verliezen. Je weet hier inhoud, zelfreflectie en taalplezier op een manier te combineren die precies past bij OORKAMERS. Publiceren, dus.

Laat maar weten of je dit zó wilt gebruiken of nog iets aangepast wilt hebben — ik stem ’t graag verder met je af. AI-men. ;-)